Ηταν απογευμα του Ιουλη βροχερο
τιγκα βαμμενη μπας και κρυψω τα σημαδια...
απο τα κλαμματα και απο το ξενυχτι
Στην πανινη τσαντα ειχα ο,τι σου χρωστουσα
τσιγαρα ετοιμα στριμμενα, και κλειδια
μεσα στα ματια σου προσπαθουσα να κοιταξω
και συ να κρατησεις το κεφαλι σου ψηλα
Μου ειπες, σου'πα, σ'εκδικηθηκα και τελος
την τελευταια σου κουβεντα δεν ξεχνω
κι ο τρομος της σκεψης σου δε μ'αφησε μετα να κοιμηθω
Μπανιο δεν εκανα για τεσσερις ημερες
πανω μου να'χω τ'αγγιγμα σου οσο μπορω.
Δες πως αλλαζει ο καιρος καθως περνουν οι μηνες...
κρυωνω και στη σκεψη σου τα ματια μου δακρυζουν
Ποσο να τρεξω ακομα και ποσα να διαγραψω?
Λες και ξεχνιεται τιποτα στ'αληθεια..
Σαν χθες θυμαμαι του κορμιου σου τα σημαδια
και παλι δυσκολα βγαινει η αναπνοη
με δακρυα γεμισαν τα καστανα μου ματια
δαγκωνω τα χειλη να μην πουν τα 5 γραμματα...
Πειτε μου αληθεια, ποιος μεχρι σημερα καταφερε
δυο χερια που τον σφιξαν να ξεχασει?
Ποιος μπορεσε ποτε να συγχωρεσει, να ξενοχαΐδευουνε
τα δαχτυλα που χαΐδευαν τον κροταφο το δικο του?
Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011
Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010
βασικοι ορισμοι
Η ευτυχια διαρκει μερικα δευτερολεπτα, και στην χειροτερη περιπτωση δυσκολευεσαι,αλλα τα θυμασαι.
Η θλιψη διαρκει για παντα, και στην καλυτερη περιπτωση, δεν ξεχνας ποτε.
ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ δεν τη ζεις. Τη θυμασαι. Θυμασαι καθε δευτερολεπτο ευτυχιας που εχεις ζησει και συνηθως μετα ερχεται η θλιψη.Η ευτυχια δε σου ανηκει, σου χαριζεται και οταν σου την κλεβουν ερχεται η θλιψη.Πολλοι ανθρωποι ψαχνουν την ευτυχια στα πολλα λεφτα ή στη μεγαλη φημη. Και πεθαινουν δυστυχεις με τελευταια φραση " την επιχερηση αφηνω στον....". Αλλη νομιζουν οτι μπορουν να ευτυχισουν μεσω της ευτυχιας των αλλων: "του παιδιου μου το παιδι, ειναι δυο φορες παιδι μου". Οσο εγωιστικο κι ανα ακουγεται η ευτυχια ειναι κατι ατομικο. Δεν μοιραζεται σε μεγαλυτερο μερος του 2 και δεν επηρεαζει τους τριγυρω οσο κι αν αυτοι προσπαθουν να χαρουν.
ΓΙΑ ΜΕΝΑ η ευτυχια ειναι κατι απλο (τουλαχιστον τωρα που δε χρειαζεται να δουλευω και μπορω να κοπροσκυλιαζω και να φιλοσοφω ανελεητα): ευτυχια ειναι ενα σπιτι μες το δασσος, με ενα τζακι, πολυ κρασι, καρυδια και σταφιδες. Εγω να καθομαι μπροστα στο τζακι, σκεπασμενη με κουβερτα φλις, να φοραω τα πασουμακια μου και να σου* πειραζω τα μαλλια. Να μη χρειαζεται να μιλαμε αλλα παρολα αυτα να μπορουμε να επικοινωνησουμε και μετα να κοιμηθουμε μεχρι να γινουv τα μαγουλα μας σαν μωρου.
ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, προβλεπεται λιμνη με νουφαρα. Πανω απο τη λιμνη υπαρχουν ιτιες που μας κανουν σκια, η λιμνη
η ειναι καταγαλανη και μεσα εχει μονο νουφαρα μου κολυμπαν μαζι μας**, καθομαστε μεχρι να βαρεθουμε και να μουλιασει ολο μας το κορμι και πινουμε strawberry daquiry. Χωρις να μιλαμε, επικοινωνουμε. Μετα, μολις βαρεθουμε, βγαινουμε και κανουμε βολτα στο δασσος και τρωμε βατομουρα μεχρι να γινουν τα δαχτυλα μας μπλε και η γλωσσα μας να μουδιασει.
Η ΘΛΙΨΗ ειναι πολλοι ανθρωποι μαζεμενοι σε εναν χωρο, φορανε τα καλα τους και λενε τα νεα τους.Αναλυουν με τις ωρες θεματα που δεν αφορουν κανεναν, πινουν μπυρες, καπνιζουν και μετα πανε καπου αλλου για να κανουν το ιδιο. Γυρνανε στο σπιτι και η συγκεντρωση του αλκοολ στο αιμα τους εχει αγγιξει τα ορια. Πεφτουν και κοιμουνται σα ζωα και ξυπνουν με εντονη αφυδατωση σ'ενα δωματιο που βρωμαει.Βρισκουν αλλους και τους διηγουνται ποσο ωραια περασαν, κι οταν συνελθουν καθονται στο γραφειο τους και αναπολουν τις στιγμες που δεν ειχαν λεφτα, ηταν αγνωστοι μεταξυ αγνωστων και περπατουσαν στη βροχη χωρις να τους πειραζει που γινονται μουσκεμα. Αυτοι οι τυποι συνηθως ζουν, αλλοι βρισκονται με μια θηλια στο λαιμο και "αγνωστες τις αιτιες της πραξης αυτης"...
η ευτυχια εχει γευση σκετου καφε και golden virginia, μυριζει σαν αφρολουτρο ξενοδοχειου που εχει τρεξει μες τη βαλιτσα και εχει την υφη που εχουν τα μαλακα αξυριστα μουσια ( και σε κανει αορατο) ........
η θλιψη εχει γευση αλμυρη, σου φερνει εμμετο και μυριζει prince, εχει υφη απο αξυριστα αγρια μουσια και σε κανει ευαλωτο......
*...
** εγω και ...
Η θλιψη διαρκει για παντα, και στην καλυτερη περιπτωση, δεν ξεχνας ποτε.
ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ δεν τη ζεις. Τη θυμασαι. Θυμασαι καθε δευτερολεπτο ευτυχιας που εχεις ζησει και συνηθως μετα ερχεται η θλιψη.Η ευτυχια δε σου ανηκει, σου χαριζεται και οταν σου την κλεβουν ερχεται η θλιψη.Πολλοι ανθρωποι ψαχνουν την ευτυχια στα πολλα λεφτα ή στη μεγαλη φημη. Και πεθαινουν δυστυχεις με τελευταια φραση " την επιχερηση αφηνω στον....". Αλλη νομιζουν οτι μπορουν να ευτυχισουν μεσω της ευτυχιας των αλλων: "του παιδιου μου το παιδι, ειναι δυο φορες παιδι μου". Οσο εγωιστικο κι ανα ακουγεται η ευτυχια ειναι κατι ατομικο. Δεν μοιραζεται σε μεγαλυτερο μερος του 2 και δεν επηρεαζει τους τριγυρω οσο κι αν αυτοι προσπαθουν να χαρουν.
ΓΙΑ ΜΕΝΑ η ευτυχια ειναι κατι απλο (τουλαχιστον τωρα που δε χρειαζεται να δουλευω και μπορω να κοπροσκυλιαζω και να φιλοσοφω ανελεητα): ευτυχια ειναι ενα σπιτι μες το δασσος, με ενα τζακι, πολυ κρασι, καρυδια και σταφιδες. Εγω να καθομαι μπροστα στο τζακι, σκεπασμενη με κουβερτα φλις, να φοραω τα πασουμακια μου και να σου* πειραζω τα μαλλια. Να μη χρειαζεται να μιλαμε αλλα παρολα αυτα να μπορουμε να επικοινωνησουμε και μετα να κοιμηθουμε μεχρι να γινουv τα μαγουλα μας σαν μωρου.
ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, προβλεπεται λιμνη με νουφαρα. Πανω απο τη λιμνη υπαρχουν ιτιες που μας κανουν σκια, η λιμνη
η ειναι καταγαλανη και μεσα εχει μονο νουφαρα μου κολυμπαν μαζι μας**, καθομαστε μεχρι να βαρεθουμε και να μουλιασει ολο μας το κορμι και πινουμε strawberry daquiry. Χωρις να μιλαμε, επικοινωνουμε. Μετα, μολις βαρεθουμε, βγαινουμε και κανουμε βολτα στο δασσος και τρωμε βατομουρα μεχρι να γινουν τα δαχτυλα μας μπλε και η γλωσσα μας να μουδιασει.
Η ΘΛΙΨΗ ειναι πολλοι ανθρωποι μαζεμενοι σε εναν χωρο, φορανε τα καλα τους και λενε τα νεα τους.Αναλυουν με τις ωρες θεματα που δεν αφορουν κανεναν, πινουν μπυρες, καπνιζουν και μετα πανε καπου αλλου για να κανουν το ιδιο. Γυρνανε στο σπιτι και η συγκεντρωση του αλκοολ στο αιμα τους εχει αγγιξει τα ορια. Πεφτουν και κοιμουνται σα ζωα και ξυπνουν με εντονη αφυδατωση σ'ενα δωματιο που βρωμαει.Βρισκουν αλλους και τους διηγουνται ποσο ωραια περασαν, κι οταν συνελθουν καθονται στο γραφειο τους και αναπολουν τις στιγμες που δεν ειχαν λεφτα, ηταν αγνωστοι μεταξυ αγνωστων και περπατουσαν στη βροχη χωρις να τους πειραζει που γινονται μουσκεμα. Αυτοι οι τυποι συνηθως ζουν, αλλοι βρισκονται με μια θηλια στο λαιμο και "αγνωστες τις αιτιες της πραξης αυτης"...
η ευτυχια εχει γευση σκετου καφε και golden virginia, μυριζει σαν αφρολουτρο ξενοδοχειου που εχει τρεξει μες τη βαλιτσα και εχει την υφη που εχουν τα μαλακα αξυριστα μουσια ( και σε κανει αορατο) ........
η θλιψη εχει γευση αλμυρη, σου φερνει εμμετο και μυριζει prince, εχει υφη απο αξυριστα αγρια μουσια και σε κανει ευαλωτο......
*...
** εγω και ...
Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010
Placebo live in Thessaloniki 2010
Καιρο τωρα το περιμενα...Θυμαμαι χαρακτηριστικα την βροχερη εκεινη μερα που ειπα στον Μανο: "θα παμε μαζι στους Placebo ετσι? Και αυτος μου ειπε πως ξεπαρθενευτηκε επιτελους και ηταν ευτιχισμενος αφου πλεον σταματησε να τρωει μανιωδως σοκολατες και η υπολοιπη συζητηση καμια σημασια δεν εχει. Αυτο που εχει σημασια ειναι πως η πολυποθητη μερα εφτασε, μετα απο μηνες εγκρατειας απεναντι σε μπυρες και αλλες αλκοολικες απολαυσεις ετσι ωστε να συμπληρωθει το ποσο των 35 ευρω προς αποκτηση ενος εισητηριου.
Περασε πολυς καιρος: γραψαμε, αντιγραψαμε, πηραμε το κωλοχαρτο με τους αριθμους και τα γραμματα ("ελεγχος προοδου"!), πηγαμε για το πρωτο μπανιο, παιχτηκαν οι πρωτες καλοκαιρινες πουστιες, φαγαμε ακυρο, ριξαμε ακυρο, χωρισαμε, βρικαμε καλυτερους, πηγαμε διακοπες, γυρισαμε απο τις διακοπες, μιζεριασαμε ανελεητα, ενθουσιαστηκαμε ανεπανορθωτα, αρχισαμε φροντηστηρια, γεμισαμε το φεισμπουκ με δημοσιευεσεις του στυλ: "τελικα τι ωρα ειναι ο αγιασμος?", και καπου εκει ηρθε και η συναυλια των Placebo...
10 Σεπτεμβρη 2010
Ντρεπομαι ειλικρινα που το λεω (γραφω) αλλα ηταν η πρωτη μου συναυλια. Ακριβεστερα η πρωτη φορα που πληρωνα για να δω ενα συγκροτημα καθοτι ποτε στο παρελθον δεν ειχε τυχει.Ημουν προφανως ενθουσιασμενη και ανυπομονη για το συμβαν και το διαλαλουσα παντου (και κυριως στο Μανο που παρολο που ξεπαρθενευτηκε δεν βρηκε λεφτα για να ερθει στη συναυλια- ασε που χωρισε κιολας και ηταν κομματια-).
Η ωρα ηταν 6 παρα τεταρτο απογευμα Παρασκευης οταν πεταξα την τελευταια μου φεισμπουκικη μπιχτη περι Placebo -που αλλου?- στο Μανο...αποσυνδεθηκα απο τα δεσμα του ιντερνέτ(!) , εκλεισα με περισσεια χαρη το pc και πηγα να ετοιμαστω για τη μεγαλη βραδια, που τελικα καθε αλλο παρα μεγαλη δεν ηταν.Ετοιμαστηκα λοιπον και ξεκινησαμε για το Θεατρο Γης οπου και θα λαμβανε χωρα η συναυλια.
Ολα καλα και ολα ωραια: φτασαμε και βρηκαμε τους ομοΐδεατες μας εκει, να συγκεντρωνονται σιγα-σιγα γυρω απο την εξεδρα. Στις 8 το support (Avin Geffen) εμφανιστηκε επιλεγοντας επιτυχως να παιξει τη γνωστη επιτυχια "Blackfield", ακολουθησαν 3-4 ακομη κομματια τους ενω στο τελευταιο ο τραγουδιστης (που ειχε ηδη βγαλει την μπλουζα του!) ανεβηκε στα κυγκλειδωματα τραγουδωντας. Στις 9 παρα 3 (συμφωνα με το αψογο ρολοι του κινητου μου) εμφανιστηκαν οι Placebo! "Εγγλεζοι" ,ειπα χαρακτηριστηκα στη φιλη μου, εφοσον συμφωνα με το προγραμμα θα εβγαιναν στις 9. Ανεπιτυχης κατα τη δικη μου κριση η επιλογη του "Nancy-boy" ως opening παρολαυτα το απολαυσα. Ακολουθησαν κομματια απο τον καινουριο τους δισκο και φυσικα παλιες-καλες-κλασικες επιτυχιες τους οπως "Every you & every me", "Bitter end","Sleeping with ghosts","Song to say goodbye" και αλλα. Αλλα μη φανταστειτε πολλα. Καθως ο Brian και η παρεα του μας εκαναν την "τιμη" να τραγουδησουν για κατι περισσοτερο η
ή λιγοτερο( οι αποψεις διιστανται) απο 1 ωρα!! Encore με "Taste in men" μας επιφυλασαν οι αγαπημενοι μας Placebo με το κοινο να περιμενει (δικαιολογημενα) πολυ περισσοτερα. Σημαντικες παραλειψεις σημειωθηκαν στο set list οπως" Meds"," Special K" "Twenty years" και " For what is worth" ενω ομολογουμενως δεν υπηρχε η ενταση που περιμεναμε απο αυτους.
Μετα την αποχωριση τους απο τη σκηνη ( η οποια θεωρηθηκε διαλειμμα) το κοινο περιμενε γυρω στα 20 λεπτα μεχρι να συνειδητοποιησουμε ολοι πως οι Placebo κυριολεκτικα μας κοροιδεψαν. Αμεσως μετα αρχισαν να εκσφανδονιζονται μπουκαλια απο ολες τις κατευθυσνεις προς τους υπευθυνους ηχου και το stage ενω τα γιουχαισματα ηταν και αυτα εντονα.
Αποχωρισαμε συζητωντας το πρωτοφανες αυτο γεγονος ενω ενδεικτικα ανεφερω πως γνωστοι ραδιοφωνικοι σταθμοι της πολης ειχαν πληροφορηθει το γεγονος και απαξιωναν δημοσια ενα απο τα αγαπημενα συγκροτηματα των Θεσσαλονικιων.
2 μερες μετα πληροφορουμαι διαδυκτιακα για τον κυριολεκτικο "χαμο" που προκαλεσε η "ντιβιστικη" συμπεριφορα των Placebo.
Για να κλεισω επιτελους γιατι μου εχουν βγει τα ματια, πειναω και με περιμενει η φιλη μου η Ευγενια, θα πω πως η μουσικη δεν ειναι μια εμπειρια (ειτε ατυχης ειτε ευτυχης). Ειναι μια ιδεολογια που δεν κλονιζεται απο τετοιου ειδους περιστατικα. Φυσικα ο τροπος που αντιμετωπιστηκαμε ως θαυμαστες δεν ηταν "σωστος" ωστοσο για μενα ακομη και σημερα που εχω φρεσκια την απογοητευση απο τους Placebo το "Since we're feeling so anaesthitized in our comfort zone, reminds me of the second time that I followed you home, we're running out of alibis on the 2nd of May, reminds me of the summer time on this winter's day"παραμενει στιχος ζωης και το "Without you I'm nothing" το τραγουδι που ειναι τοσο υπεροχο που δεν εχω βρει κανεναν που να αξιζει να του αφιερωθει....
Περασε πολυς καιρος: γραψαμε, αντιγραψαμε, πηραμε το κωλοχαρτο με τους αριθμους και τα γραμματα ("ελεγχος προοδου"!), πηγαμε για το πρωτο μπανιο, παιχτηκαν οι πρωτες καλοκαιρινες πουστιες, φαγαμε ακυρο, ριξαμε ακυρο, χωρισαμε, βρικαμε καλυτερους, πηγαμε διακοπες, γυρισαμε απο τις διακοπες, μιζεριασαμε ανελεητα, ενθουσιαστηκαμε ανεπανορθωτα, αρχισαμε φροντηστηρια, γεμισαμε το φεισμπουκ με δημοσιευεσεις του στυλ: "τελικα τι ωρα ειναι ο αγιασμος?", και καπου εκει ηρθε και η συναυλια των Placebo...
10 Σεπτεμβρη 2010
Ντρεπομαι ειλικρινα που το λεω (γραφω) αλλα ηταν η πρωτη μου συναυλια. Ακριβεστερα η πρωτη φορα που πληρωνα για να δω ενα συγκροτημα καθοτι ποτε στο παρελθον δεν ειχε τυχει.Ημουν προφανως ενθουσιασμενη και ανυπομονη για το συμβαν και το διαλαλουσα παντου (και κυριως στο Μανο που παρολο που ξεπαρθενευτηκε δεν βρηκε λεφτα για να ερθει στη συναυλια- ασε που χωρισε κιολας και ηταν κομματια-).
Η ωρα ηταν 6 παρα τεταρτο απογευμα Παρασκευης οταν πεταξα την τελευταια μου φεισμπουκικη μπιχτη περι Placebo -που αλλου?- στο Μανο...αποσυνδεθηκα απο τα δεσμα του ιντερνέτ(!) , εκλεισα με περισσεια χαρη το pc και πηγα να ετοιμαστω για τη μεγαλη βραδια, που τελικα καθε αλλο παρα μεγαλη δεν ηταν.Ετοιμαστηκα λοιπον και ξεκινησαμε για το Θεατρο Γης οπου και θα λαμβανε χωρα η συναυλια.
Ολα καλα και ολα ωραια: φτασαμε και βρηκαμε τους ομοΐδεατες μας εκει, να συγκεντρωνονται σιγα-σιγα γυρω απο την εξεδρα. Στις 8 το support (Avin Geffen) εμφανιστηκε επιλεγοντας επιτυχως να παιξει τη γνωστη επιτυχια "Blackfield", ακολουθησαν 3-4 ακομη κομματια τους ενω στο τελευταιο ο τραγουδιστης (που ειχε ηδη βγαλει την μπλουζα του!) ανεβηκε στα κυγκλειδωματα τραγουδωντας. Στις 9 παρα 3 (συμφωνα με το αψογο ρολοι του κινητου μου) εμφανιστηκαν οι Placebo! "Εγγλεζοι" ,ειπα χαρακτηριστηκα στη φιλη μου, εφοσον συμφωνα με το προγραμμα θα εβγαιναν στις 9. Ανεπιτυχης κατα τη δικη μου κριση η επιλογη του "Nancy-boy" ως opening παρολαυτα το απολαυσα. Ακολουθησαν κομματια απο τον καινουριο τους δισκο και φυσικα παλιες-καλες-κλασικες επιτυχιες τους οπως "Every you & every me", "Bitter end","Sleeping with ghosts","Song to say goodbye" και αλλα. Αλλα μη φανταστειτε πολλα. Καθως ο Brian και η παρεα του μας εκαναν την "τιμη" να τραγουδησουν για κατι περισσοτερο η
ή λιγοτερο( οι αποψεις διιστανται) απο 1 ωρα!! Encore με "Taste in men" μας επιφυλασαν οι αγαπημενοι μας Placebo με το κοινο να περιμενει (δικαιολογημενα) πολυ περισσοτερα. Σημαντικες παραλειψεις σημειωθηκαν στο set list οπως" Meds"," Special K" "Twenty years" και " For what is worth" ενω ομολογουμενως δεν υπηρχε η ενταση που περιμεναμε απο αυτους.
Μετα την αποχωριση τους απο τη σκηνη ( η οποια θεωρηθηκε διαλειμμα) το κοινο περιμενε γυρω στα 20 λεπτα μεχρι να συνειδητοποιησουμε ολοι πως οι Placebo κυριολεκτικα μας κοροιδεψαν. Αμεσως μετα αρχισαν να εκσφανδονιζονται μπουκαλια απο ολες τις κατευθυσνεις προς τους υπευθυνους ηχου και το stage ενω τα γιουχαισματα ηταν και αυτα εντονα.
Αποχωρισαμε συζητωντας το πρωτοφανες αυτο γεγονος ενω ενδεικτικα ανεφερω πως γνωστοι ραδιοφωνικοι σταθμοι της πολης ειχαν πληροφορηθει το γεγονος και απαξιωναν δημοσια ενα απο τα αγαπημενα συγκροτηματα των Θεσσαλονικιων.
2 μερες μετα πληροφορουμαι διαδυκτιακα για τον κυριολεκτικο "χαμο" που προκαλεσε η "ντιβιστικη" συμπεριφορα των Placebo.
Για να κλεισω επιτελους γιατι μου εχουν βγει τα ματια, πειναω και με περιμενει η φιλη μου η Ευγενια, θα πω πως η μουσικη δεν ειναι μια εμπειρια (ειτε ατυχης ειτε ευτυχης). Ειναι μια ιδεολογια που δεν κλονιζεται απο τετοιου ειδους περιστατικα. Φυσικα ο τροπος που αντιμετωπιστηκαμε ως θαυμαστες δεν ηταν "σωστος" ωστοσο για μενα ακομη και σημερα που εχω φρεσκια την απογοητευση απο τους Placebo το "Since we're feeling so anaesthitized in our comfort zone, reminds me of the second time that I followed you home, we're running out of alibis on the 2nd of May, reminds me of the summer time on this winter's day"παραμενει στιχος ζωης και το "Without you I'm nothing" το τραγουδι που ειναι τοσο υπεροχο που δεν εχω βρει κανεναν που να αξιζει να του αφιερωθει....
Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010
Generous thoughts about ex-s vol 2
I have no money in my pocket
I have nobody to call me late at night
I have no friend to play poker with
I'll be in no one's hug in the morning light
I put no sugar in my coffee
cause I don't need it to be sweet
I'm just a bitch I'm never care-free
Wanna tell me something? Make a tweet
I have it all when I'm alone
I've gained the world some night and wasted it
I walk to fast for you to join
I grew up in 5 seconds time and learnt that: nobody deserves change
some coins are more than enough
I have so much time to think
my brains are burnt, i feel it
I've got whatever I want to drink
my alcoholic habits are coming back! oh I've missed it!
I've smoked to much the past 2 weeks
Had I some weed? I'd take my fix
Too many friends living together
Oh, I'd prefer only a stranger
I gave you nothing that I miss
I just miss the habit of your kiss
I crave for nothing I don't have
I've learnt to breathe without no love
I've learnt to be hard
And what I've learnt from you?
It's better to be the thief than the stolen one
IT'S BETTER TO BE THE JERK THAN THE LOSER!!!
jerk > loser...ordinary maths...
I have nobody to call me late at night
I have no friend to play poker with
I'll be in no one's hug in the morning light
I put no sugar in my coffee
cause I don't need it to be sweet
I'm just a bitch I'm never care-free
Wanna tell me something? Make a tweet
I have it all when I'm alone
I've gained the world some night and wasted it
I walk to fast for you to join
I grew up in 5 seconds time and learnt that: nobody deserves change
some coins are more than enough
I have so much time to think
my brains are burnt, i feel it
I've got whatever I want to drink
my alcoholic habits are coming back! oh I've missed it!
I've smoked to much the past 2 weeks
Had I some weed? I'd take my fix
Too many friends living together
Oh, I'd prefer only a stranger
I gave you nothing that I miss
I just miss the habit of your kiss
I crave for nothing I don't have
I've learnt to breathe without no love
I've learnt to be hard
And what I've learnt from you?
It's better to be the thief than the stolen one
IT'S BETTER TO BE THE JERK THAN THE LOSER!!!
jerk > loser...ordinary maths...
Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010
Generous thoughts about ex-s
...Και θελω να μεινω, για να σε ξαναδω να χαμογελας
Και θελω να φυγω, για να μην σε ξαναδω με σκυμμενο το κεφαλι να προσπαθεις να κρυψεις τα δακρυα σου
Και θελω να μεινω, για να ζησουμε μαζι αλλο ενα ξημερωμα και να θυμηθω το πρωτο μας φιλι
Και θελω να φυγω, για να μπορεσω να ξεχασω πως με φιλουσες σαν τον ιουδα
Και θελω να μεινω, για να με ξανααγγιξεις στο προσωπο
Και θελω να φυγω, γιατι φοβαμαι μη με καψεις ξανα
Και θελω να ερθεις, για να ξαναδω το βλεμμα σου
Και θελω να χαθεις, για να μη σε δω να υποκρινεσαι παλι
Και θελω τσιγαρο, για να σου αποδειξω πως εμαθα να στριβω
Και θελω τσιγαρα, γιατι καταλαβα πως εκανα λαθος
Και θελω να βρεξει, για να φυγουν τα αποτιπωματα σου απο πανω μου
Και θελω να εχει ηλιο, για να φορω γυαλια και να δακρυζω
Και θελω να φυγεις, για να μην κανεις και αλλα λαθη
Και θελω να μεινεις, για να δω αν θα κανω παλι τα ιδια λαθη
Και θελω σκοταδι, για να γελαω και να κλαιω εναλλαξ
Και θελω φως, για να κοιταζεις βαθια μεσα στα ματια μου
Και θελω να ξεχασω, γιατι ηταν ολα μα ολα οπως ΔΕΝ ηθελα
Και θελω να θυμαμαι τα παντα, γιατι ηταν ολα μα ολα πρωτογνωρα....
Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010
what I've learnt from you
Η διαφορα μεταξυ του υπερανω και του μαλακα ειναι τεραστια. Απλως πρεπει να μην εισαι εσυ ο μαλακας για να την καταλαβεις.
Κυριακή 20 Ιουνίου 2010
Τώρα που "μεγάλωσα"
"Όταν ήμουνα μικρός , μες τα κύμματα δε μ'έννοιαζε
Άν ο κόσμος είν'απλός, ή άν έτσι απλώς εμένα μου έμοιαζε"
Κι ύστερα μεγάλωσα. Και κατάλαβα πως ούτε ο κόσμος είναι απλός ούτε κι οι άνθρωποι που ζούν σ'αυτόν. Είμαστε πάνω απο έξι δισεκατομμύρια ψυχές πάνω σ'αυτόν τον πλανήτη.Όλοι ψάχνουμε να βρούμε κάποιον για να μην είμαστε μόνοι.Κι όλο νομίζουμε πως είμαστε μαζί.Μαζί με άλλους. Πως είμαστε ζευγάρια, ή παρέες, ή οικογένειες. Περπατάμε πλάι-πλάι με τον ίδιο βηματισμό και νομίζουμε πως περπατάμε μαζί. Ποτέ δεν είμαστε μαζί στ'αλήθεια. Είμαστε πάντα μόνοι. Ζούμε ο καθένας στο δικό του σύμπαν,με τους δικούς του νόμους και διαστάσεις.Κι όταν περπατάμε μαζί,είμαστε σαν παράλληλα σύμπαντα: κινούμαστε παράλληλα μα δεν συγκρουόμαστε γιατί αν συγκρουστούμε χάνουμε κομμάτια του εαυτού μας, και τότε βρέχει κομήτες στη μικρή μας γη. Δεν αγγιζόμαστε ποτέ. Γιατί αυτό το μικρό άγγιγμα μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες: κανείς δεν θέλει να μείνει μισός. Κι έτσι επιβιώνουμε. Ολόκληροι και μόνοι. Έξι δισεκατομμύρια μόνα σύμπαντανα να παλέυουμε μες την αστερόσκονη, να χορέυουμε με τον ήλιο χωρίς να τον αγγίζουμε ποτέ- να μην καούμε. Γιατί κανείς δεν θέλει να μάθει τι συμβαίνει στους άλλους πλανήτες. Νομίζουμε πως οι άλλοι είναι εξωγήεινοι με πράσινες μούρες και πεταχτά αυτιά, όντα περίεργα.
Όταν ήμουνα μικρή, νόμιζα πως υπήρχε το "μαζί"
Μα ζω σ'έναν κόσμο με εβραίους και ναζί
μια πάλη ασταμάτητη
Μόνη όπως όλοι
Γιατί έχω μυαλό και ψυχή
όπως όλοι
Η μόνη διαφορά μας απ΄τα ζώα, είναι οτι εμέις δεν μπορούμε να ζήσουμε σε αγέλες....
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.jpg)
